De zeges worden groter, het vertrouwen neemt toe. Een 8-4 zege op het sterke DES Lunteren. DCA blijft dus ongeslagen en behoudt kleine kans op promotie. Donderdag was het vooral een college houtbewerking. Diverse gereedschappen werden gebruikt. Op bord 1 had Allard tegen de sterke Coen Bommel een opdracht. Iedere schijf die zou bewegen moest volgens de teamleider met de motorzaag geramd worden.
Opdrachten, daar luistert Allard nooit naar. Als coach blijf je in de buurt, je wilt toch ingrijpen waar nodig. Dan haal je even koffie en denk je, de benzinedampen zullen nu wel in de zaal hangen. De motor zal wel ronken. Maar nee, Allard ruilt niets, zit binnen een paar zetten in een zware opsluiting en priegelt leuke vormen met een figuurzaag. Bommel verzint uiteraard een list. Hij offert een schijf in ruil voor meervoudige dreigingen. Het tegenoffer van Allard is correct, licht voordelig. Vervolgens speelt de deelnemer van de Halve Finale NK nog op een andere combi en boem, helaas was die wel raak. Dat was een spannende, maar iets te korte partij: 0-2
Geen nood, Bommel mag dan wel winnen, dat gaat de sterke Gerrit Stunnenberg vandaag niet lukken. Ok, de Bennekommer investeerde veel tijd in de opening. Zijn aanval was niet krachtig, uw wisselvallige teamleider omsingelde er rustig op los. Een heel jaar slecht spelen, afgelopen zaterdag plots beste partij in jaren. Tegen de DES-speler heb ik geen poging ondernomen. De overige borden stonden inmiddels meer dan goed. De vijandelijke aanval mislukte, mijn zwarte schijven stonden actief en de tegenstander had nog vier minuten. Misschien te vroeg remise gegeven.
Een 1-3 achterstand met een team vol creatieve klussers is geen enkel probleem. Het overschot aan rating aan de hoogste borden zou het team van Jaap Heij onderin juist tekort gaan komen. Zo nam full prof Hans van Hal tegen Annemieke Stunnenberg al snel een ketting in gebruik. Nu was het geduldig de wortels uitgraven en wachten welke kant het hout zou vallen. Na het vallen van de eerste schijf werd er ook op rechts even flink uitgedund. De lichte compensatie verviel daarmee en zonder extra gereedschap werd het 3-3.
Frans de Jonge op bord 6 is meer van de subtiele inspanning. Tegen Wim Schaafsma eerst maar eens afwachten. De ruwe randen wat bijschaven en eens kijken wat wit gaat doen. Dat bleek uiteindelijk niet heel sterk. De randruil waarmee wit klassiek verbreekt werkt averechts, het wordt alsnog klassiek met voor Frans hele mooie sterk geplaatste zwarte houtjes. Beide vleugels werden behendig vastgelegd. Het oogt allemaal eenvoudig, in werkelijkheid weet Frans precies wat hij doet.
Dick Beking deed tegen Jaap Heij gewoon zijn bekende ding: kleine voordeeltjes pakken. Tegen het einde van de avond waren er zoveel splinters en noesten bij Heij dat de wankele steiger van wit op omvallen stond. Dick keek nog eens goed naar de zwaar mishandelde vijandelijke troepen. Lichte tijdnood en smeulend hout dus. Heij kon nog wat plaagfakkels gooien en met lichte zetjes plagen. Dick wilde met het oog op de tussenstand geen risico. 6-4.
Lammers van ons tegen hun Lamers scheelt een letter en nog wat dingen. Onze Jan pakte al snel voordeel en kreeg in een latere klassieke stand enorm voordeel. Lamers keek verschrikt, een beetje zoals opgejaagde konijnen wel eens in een koplamp gluren. Toch nog een doorbraak? Toch nog een kansje? Verliezen van Jan is een kwestie van geduldig lijden. Je staat als tegenstander al minder, krijgt nog een doorbraak maar de splinters en achtergebleven houtjes gaan steeds harder zweren. Uiteindelijk ging Lamers houtloos ten onder.
Een verdiende 8-4 zege.
Opdrachten, daar luistert Allard nooit naar. Als coach blijf je in de buurt, je wilt toch ingrijpen waar nodig. Dan haal je even koffie en denk je, de benzinedampen zullen nu wel in de zaal hangen. De motor zal wel ronken. Maar nee, Allard ruilt niets, zit binnen een paar zetten in een zware opsluiting en priegelt leuke vormen met een figuurzaag. Bommel verzint uiteraard een list. Hij offert een schijf in ruil voor meervoudige dreigingen. Het tegenoffer van Allard is correct, licht voordelig. Vervolgens speelt de deelnemer van de Halve Finale NK nog op een andere combi en boem, helaas was die wel raak. Dat was een spannende, maar iets te korte partij: 0-2
Geen nood, Bommel mag dan wel winnen, dat gaat de sterke Gerrit Stunnenberg vandaag niet lukken. Ok, de Bennekommer investeerde veel tijd in de opening. Zijn aanval was niet krachtig, uw wisselvallige teamleider omsingelde er rustig op los. Een heel jaar slecht spelen, afgelopen zaterdag plots beste partij in jaren. Tegen de DES-speler heb ik geen poging ondernomen. De overige borden stonden inmiddels meer dan goed. De vijandelijke aanval mislukte, mijn zwarte schijven stonden actief en de tegenstander had nog vier minuten. Misschien te vroeg remise gegeven.
Een 1-3 achterstand met een team vol creatieve klussers is geen enkel probleem. Het overschot aan rating aan de hoogste borden zou het team van Jaap Heij onderin juist tekort gaan komen. Zo nam full prof Hans van Hal tegen Annemieke Stunnenberg al snel een ketting in gebruik. Nu was het geduldig de wortels uitgraven en wachten welke kant het hout zou vallen. Na het vallen van de eerste schijf werd er ook op rechts even flink uitgedund. De lichte compensatie verviel daarmee en zonder extra gereedschap werd het 3-3.
Frans de Jonge op bord 6 is meer van de subtiele inspanning. Tegen Wim Schaafsma eerst maar eens afwachten. De ruwe randen wat bijschaven en eens kijken wat wit gaat doen. Dat bleek uiteindelijk niet heel sterk. De randruil waarmee wit klassiek verbreekt werkt averechts, het wordt alsnog klassiek met voor Frans hele mooie sterk geplaatste zwarte houtjes. Beide vleugels werden behendig vastgelegd. Het oogt allemaal eenvoudig, in werkelijkheid weet Frans precies wat hij doet.
Dick Beking deed tegen Jaap Heij gewoon zijn bekende ding: kleine voordeeltjes pakken. Tegen het einde van de avond waren er zoveel splinters en noesten bij Heij dat de wankele steiger van wit op omvallen stond. Dick keek nog eens goed naar de zwaar mishandelde vijandelijke troepen. Lichte tijdnood en smeulend hout dus. Heij kon nog wat plaagfakkels gooien en met lichte zetjes plagen. Dick wilde met het oog op de tussenstand geen risico. 6-4.
Lammers van ons tegen hun Lamers scheelt een letter en nog wat dingen. Onze Jan pakte al snel voordeel en kreeg in een latere klassieke stand enorm voordeel. Lamers keek verschrikt, een beetje zoals opgejaagde konijnen wel eens in een koplamp gluren. Toch nog een doorbraak? Toch nog een kansje? Verliezen van Jan is een kwestie van geduldig lijden. Je staat als tegenstander al minder, krijgt nog een doorbraak maar de splinters en achtergebleven houtjes gaan steeds harder zweren. Uiteindelijk ging Lamers houtloos ten onder.
Een verdiende 8-4 zege.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten